Page 30 - Tarih Çevresi Dergisi
P. 30
tarih çevresi
I. Ata binme,
2. Yuzme
3. Ok atma,
4. Kılınç kullanma,
5. Satranç oynama,
6. Şiir ve şarkı yazma ve söyleme yeteneklerine sahip olan savaşçı misyonerler yetiştirmek için
bu eğitim şeklini kullandılar.
11.1.1V. Meslek Korporasyonları (Birlikleri)nda Eğitim:
Orta Çağ şehirlerinde usta çırak eğitim sistemi ile el zanaatkârlarınca bu zanaatların korunması, öğretil-
erek yaşatılması için hizxnet-içi eğitime benzer bir yetiştirme düzeni vardı. Çırak çeşitli aşamalardan
geçer ustasının dini, ahlaki mesleki becerilerini elde edip "Usta”
(magistri) unvanıyla mezun olurdu.
11.1.V. Şehir Okulları:
XI ve XIII. yy.da şehirlerin Hristiyan nüfusu artınca "Şehir Okulları”, Belediye okulları”, Vakıf Okul-
ları”, "Yazı Okulları” adı altında; okuma', yazma, din derslerinin öğretildiği diğer kilise okullarında
olduğu gibi kuvvetli bir disiplinin uygulandığı okullar açıldı.
Şehir meclislerine girmek isteyen aristokrat çocuklan hesap da öğrenerek bu okulları tercih ediyorlardı.
11,1.VI. Üniversiteler:
Ortaçağ Avrupasında XII ve IVX. yy.da çoğunun eski kilise okullarının temelleri üzerine kurulup?
hocalar (Magistri) ile öğrencilerin birliği ile hayat bulan usta çırak yöntemiyle öğretim yapan kilisenin
ve devletin kanunlarına tabi olan teoloji hukuk hatta tıp bilimlerinin okutulduğu kurumlardır.
İlk kurulan Üniversiteler, şunlardır: Bologna (I I 19), Salerno, Padua, Paris (1200 civarı), Cambridge,
Oxfard (1249), Prag (1348), Krakau (1364), Viyana (1365), Heidelberg (1386), Köln (1388), Erfurt
(1392), Leipzig (1409), Ingolstadt (1472), Trier (1473), Mainz, Tübingen (1477), Wittenberg (1502)...
vs.
III. Manastırlar (Monostery):
111.1. Etimolojisi ve Orijini:
Manastırlar, Hristiyan âleminde kendilerine çok büyük önem atfedilen kurumlardır. Manastır terimi
köken itibariyle Yunanca monos (yalnızlık, tek başına olma hâli) sözcüğünden türetilmiştir. Buradaki
yalnızlık terimi, bütün insanlardan uzak olma (yalıtılmışlık) anlamına gelmez. Terim daha ziyade bir
hayat arkadaşına (eşe) sahip olmama durumunu ifade eder. Başka bir deyişle, manastıra kapanan bir
kişinin (keşişin) başlıca niteliği onun bekâr olması, kendisini cinsel bir oruçla sınırlamasıdır. Keşiş
32
