Page 73 - Tarih Çevresi Dergisi

tarih çevresi

kayıtlarda tespit edilemeyen bazı bilgilere seyyahların eserlerinde ulaşabilmek mümkündür. Nitekim
seyahatnamelerde, İstanbul ve Boğaziçi’nde balık avcılığına, çeşitli yöntemlerle tutulan balıkların hal-
ka sunulduğu alanlara, balıkçılık yapan esnafa ve balık tüketimine dair detaylı bilgilere ulaşılabilme-
ktedir.

Seyahatnamelerde, İstanbul Boğazı’nın balık bolluğu açısından Avrupa’nın pek çok yerinden
üstün olduğu, balıkların bol olması nedeniyle de burada herhangi birinin rastgele çok sayıda balık
tutabileceği ifade edilmiştir. Balık avcılığı, esnaf halinde örgütlenmiş bağımsız balıkçılar tarafından
kayıklarda, ığrıb ve oltalarla ya da dalyan sistemiyle yapılmıştır. Boğaziçi’nde balıkçılık ile geçinen
halk ile dalyan ve voli sahipleri arasında yazısız bir hukuk geliştirilmiştir. Boğaziçi ve çevresinde
avlanan balıklar öncelikle İstanbul Balıkhanesi’ne getirilmiş ve vergileri alındıktan sonra da semtle-
rdeki balıkçı esnafına dağıtılmıştır. Eminönü, Galata gibi semtlerde kurulan balık pazarlarında çeşitli
balıklar halka sunulmuştur. Bazı balıkların sırıkların, kiremitlerin üstünde, damlarda kurutulduğu, ba-
zılarının da tuzlanarak fıçılara doldurulduğu görülmüştür.

Seyyahlar, balığın Türkler tarafından az; Rum, Ermeni ve Yahudiler tarafından bol miktarda
tüketildiğinden bahsederken, Türklerin genellikle temiz saydıkları balıkları tüketmeyi sevdiklerini be-
lirtmişlerdir. Ayrıca balıkçıların çoğunluğunun Rum olduğunu ve balık pişirme zanaatında da usta
olduklarını ifade etmişlerdir.

Neticede, Balıkçılık, çok eski tarihlerden beri insanoğlu için büyük bir öneme sahip olmuştur.
Bunun günümüzde de geçerliliğini sürdürmesinin birçok sebebi bulunmaktadır. Bunlardan en önem-
lisi, ihtiyaç duyulan hayvansal proteinin balıkçılık sayesinde karşılanabiliyor olmasıdır. Sürekli artan
dünya nüfusu karşısında doğal besin kaynaklarına olan talebin giderek artması, balıkçılığın önemini
de artırmaktadır.

73