Page 78 - Tarih Çevresi Dergisi

tarih çevresi

nun için maarif müdürleri, kaymakamlar ve valiler nezdinde gi-
rişimlerde bulunmakta, yöneticileri zorlamaktadır. Çünkü dağ
başında, giderek nüfusu artan ve ilerde geçim darlığı da başla-
yacak olan köylülerin çocuklarının okuması ve hayatlarını kur-
tarması gerekmektedir. Uzak yerlerde çocuk okutmanın güç-
lüklerini bizzat kendisi yaşamaktadır. Diğerleri onun kadar da
imkâna sahip değildir. 1960 İhtilali olmuş, Aybastı’ya bir subay
kaymakam olarak atanmıştır. Senai Yediyıldız, her zaman yö-
neticilerle ilişkilerini en üst seviyede tutmaktadır. Müftü olarak
da aynı davranışını sürdürmektedir. Bir gün kaymakam ile soh-
bet ederken ondan devletin o sene Aybastı’nın üç köyüne okul
yapılması kararı aldığını ve bunun için ödenek ayrıldığını öğre-
nir. O zaman müftü Kaymakam’a “biliyorsunuz ilçemizin okul-
suz birçok köyü var; bu üç okul parasıyla biz altı köye okul ya-
pabiliriz” der. Kaymakam’ın “nasıl?” sorusunu da şöyle cevap-
landırır: “Okulu olmayan köy muhtarlarını toplarsınız. Onlara
okulun ve okumanın önemini anlatırsınız. ‘Hangi köy okul yeri
verir, temeli kazma, ırmaktan kum ve çakıl çıkarma, taş oca-
ğında taş kırma işlerini üstlenirse bu altı okulu oralara yapaca-
ğız’ dersiniz; böylece maarif konusunda halkı aydınlatmış ve
bir yarışa sokmuş oluruz der. Projeyi beğenen kaymakam uy-
gulamaya geçer. İlk dilekçe verenlerden biri Müftünün köyü
Hoşkadem ve komşu Eceli olacaktır. İki köy tam aralarındaki
sınıra yakın bir yere tek okul yapacaklardır. Yetkililer Hoşka-
dem’de yer beğenirse Müftü kendi yerlerinden karşılıksız vere-
cektir. Eceli’den beğenilirse köyün ileri gelenlerinden Mustafa
Çamaş da yer vermeye hazırdır. Diğer işleri de köylüler kabul
etmiştir. Eceli temeli kazacak, kum ve çakıl çıkaracak, Hoşka-
demliler taşocağında çalışacaktır. Yetkililer gelmiş, okul yeri
olarak Eceli de bir yer seçmişlerdir. 1961 yılı Temmuzunda
Eceli köyü temel kazmaya başlar. Hoşkademlilerin çalışacağı
taşocağının yeri belirlenmiştir ama henüz burada bir faaliyet
yoktur. Tam bu sırada bir hafta sonu, Ordu Milli Eğitim Mü-
dürlüğü’nde şube müdürü Şakir Çoruh, Hoşkadem’e Müftünün
evine gelir. Elinde Hoşkadem köylülerinin Valiliğe yazdığı bir
dilekçe vardır. Dilekçede okul istemediklerini, dolayısıyla çalı-
şamayacaklarını bildirmişlerdir. Müdür Ordu’da dilekçeyi oku-
yunca şaşırır. Çünkü o, Senai Yediyıldız’ı Gölköy’de ilçede öğ-
retmen olduğu yıllardan beri tanımakta, onun on bir yıldan beri
köyüne okul yaptırmak için uğraştığını bilmektedir. Ordu’da
Milli Eğitim’de zarfı açıp dilekçeyi okuyunca, resmi kaydını

77